Jubileuszowe obchody 30 – lecia Polskiej Szkoły Sobotniej

Dwudniowe obchody rozpoczęły się częścią oficjalną z udziałem zaproszonych gości 9 czerwca 2018.

Od lewej: Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP minister Adam Kwiatkowski, Konsul RP w Norwegii Sławomir Kowalski, Ambasador RP w Norwegii Iwona Woicka-Żuławska

Swoją obecnością obchody Jubileuszu uświetnili zaproszeni:
Sekretarz Stanu Kancelarii Prezydenta RP Minister Adam Kwiatkowski
Senator RP Artur Warzocha z małżonką
Ambasador RP w Norwegii Iwona Woicka-Żuławska z małżonkiem
Radca-minister Marian Siemakowicz
Konsul RP w Norwegii Sławomir Kowalski
Wicekonsul RP w Norwegii Andrzej Jach
Kierownik Katedry Języka Polskiego jako Obcego UJ dr hab. Iwona Janowska
współzałożyciel szkoły o. Gerard Filak
wcześniejsi dyrektorzy szkoły Zbigniew Tyszko i Romuald Iwanow
Prezes Związku Polaków w Norwegii Jerzy Jankowski
dyrektorki innych szkół polonijnych w Norwegii
współpracujący ze szkołą

Od lewej: Anna Warzocha, senator Artur Warzocha, minister Adam Kwiatkowski

Od lewej: Ambasador RP Iwona Woicka-Żuławska z mężem, Radca-minister Marian Siemakowicz, Kierownik Katedry Języka Polskiego jako Obcego Uniwersytetu Jagiellońskiego dr hab. Iwona Janowska

Srebrnym Krzyżem Zasługi odznaczona została Pani Małgorzata Fijałkowska, która od blisko 20 lat czynnie udziela się w szkole oraz ma ogromny wkład w rozwój edukacji dzieci i młodzieży polonijnej. W imieniu Prezydenta RP aktu dekoracji dokonał Minister Adam Kwiatkowski.

Minister Adam Kwiatkowski przekazał pozdrowienia oraz gratulacje Prezydenta RP Andrzeja Dudy. W swoim przemówieniu zwrócił uwagę na szczególną rolę szkoły w krzewieniu zdobyczy kulturowych Polski.

Minister na ręce Dyrektor Hanny Matras-Sand przekazał Flagę RP wraz z listem Prezydenta RP w uznaniu za 30-letnią działalność polonijną.

Medalem Komisji Edukacji Narodowej uhonorowana została z-ca dyrektora ds. pedagogicznych Pani Iwona Ślusarczyk. Medal nadany przez Minister Edukacji Annę Zalewską za załugi dla rozwoju oświaty polonijnej wręczył Senator Artur Warzocha.

Senator Artur Warzocha odczytał list Marszałka Senatu Stanisława Karczewskiego, po czym na ręce Dyrektor szkoły przekazał replikę Konstytucji 3-maja wydaną z okazji przypadającej w tym roku 100-letniej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.

Część oficjalną obchodów zakończyło odczytanie listów gratulacyjnych m.in. Prezydent Kongresu Oświaty Polonijnej dr Jolanty Tatary i innych.

Jubileuszowy koncert w wykonaniu uczniów szkoły

Tekst: Małgorzata Klimek
Przygotowanie muzyczne uczniów: Mariola Drejowicz-Gerent
Obsługa sprzętu: Bjørn Sand i Jacek Fijałkowski
Reżyseria i prezentacje: Hanna Matras-Sand

Scena 1: Prezentacja historycznych zdjęć działalności szkoły

Wprowadzenie flag narodowych oraz sztandaru szkoły (muz. Polonieza A-Dur op. 40 nr 1 Fryderyka Chopina)

Scena 2: 30-lat minęło (muz. z filmu “40-latek”)

Trzydzieści lat minęło, jak jeden dzień
To kawał czasu w szkole, ty to wiesz.
Trzydzieści lat minęło, za nami jest
I ciągle coś się zmienia, rób co chcesz.

A my jesteśmy razem już tyle lat
I jest nam dobrze tu.
Bo dzień spędzony w szkole przyjemny jest
Byleby tylko z siebie wiele dać.
I chociaż czas poganie, śmiej się z tego drania,
Szkołę na wile jeszcze stać.

Bo tak mówiąc szczerze w szkole jak w karierze
Jest zasada pracuj, twórz
Masz nowe pomysły i swój umysł bystry
Więc do pracy bierz się, mnóż.

Trzydzieści lat minęło, to piękny wiek,
Trzydzieści lat i nawet jeden dzień.
Na drugie tyle teraz przygotuj się,
A może i na trzecie, któż to wie.

Bo świat, tak ci podsuwa uroki swe,
Że pełną garścią brać.
Na karuzeli szkolnej okręcisz się,
Bylebyś tylko nie za wcześnie spadł.

I chociaż czas upływa, przyjaciół przybywa
Szkołę na wiele jeszcze,
Szkołę na wiele jeszcze,
Szkołę na wiele jeszcze stać.

Konferansjerzy z klasy 7:
Z dumą i radością wszystkim oznajmiamy,
Że 30-letnią szkołę posiadamy.
Dziś świętujemy naszej szkoły urodziny,
Więc hucznie i wesoło je obchodzimy.

Jubilatka wielu wspaniałych gości zaprosiła,
Bo w życzliwości od lat tkwi jej wielka siła.
Zjechali się Polacy z całego Oslo,
Przecież rzadko się zdarzają tak dni radosne.

Wszyscy dostojnie się prezentują,
Chcą ocenić,jak uczniowie występują.

No dobrze, ale co my im powiemy?
Właściwie to co o naszej szkole wiemy?

Może lepiej hymn szkoły zaśpiewajmy.
Udowodnimy, jak bardzo szkołę kochamy.

Scena 3: Hymn szkoły (klasy 3a i 3b)

Scena 4: Skrzynia

Uczniowie:
Zobaczcie, jaka skrzynia drewniana i zakurzona.
Jakby do przechowywania tajemnic stworzona.

Słyszałem, że takie skrzynie skrywają tajemnice.
Pewnie, a w środku są ze dwie czarownice.
Siedzą po cichutku i tylko czekają,
Jak otworzysz “cap”! I już cię mają.

Scena 5: “Czarowanie wg Klamzy” w wykonaniu uczenninc klasy 1a i 1b

Choreografia i przygotowanie uczennic: Małgorzata Klimek

Czary mary, czary mary, czary mary, huu!
Czary mary, czary mary, czary mary, huu!
Tupnij, klaśnij, skocz.
Tupnij, klaśnij, skocz.
Dookoła naszych czarów moc.

Scena 6: Ciąg dalszy sceny ze skrzynią

Uczniowie:
A jeśli otworzyć jej nie spróbujemy,
Może nigdy prawdy o szkole się nie dowiemy.

Ja tam w żadne bajki nie wierzę,
Pewnie w skrzyni są ręcznie malowane talerze,
Dokumenty, pamiątki lub inne skarby może,
Więc chętnie ten stary kufer otworzę.

Co to za głoś? Chyba coś słyszałem?

Nie, to ja tylko bytem zaszurałem.
Jeszcze wieko podniesiemy, hop, do góry!

Duszek:
Jejku, nareszcie widzę piękne chmury.

Uczeń:
Teraz ja też słyszałem, uciekajmy w nogi!

Duszek:
Nie bójcie się mnie, nic wam nie zrobię.
Ale zesztywniałam w tej skrzyni, potańczę sobie.

Scena 7: Taniec z chusteczkami duszka i uczenninc klasy 1a

Choreografia i przygotowanie uczennic: Małgorzata Klimek

Scena 8: Duszek

Uczeń:
Kim jeste? Skąd to dziwne ubranie?

Duszek:
Chodźcie bliżej. Zaręczam, nic się wam nie stanie.
Nazywam się Krążek, Krążek Wesoły.
Od trzydziestu lat dobry duszek waszej szkoły.
Mieszkam w tej skrzyni i szkole towarzyszę,
Może wiedzą o niej trochę się popiszę?

Uczeń:
Duszku, zrób więc w naszych głowach porządki
i powiedz, jakie były szkoły początki.

Duszek:
Chętnie wam swą wiedzę przekażę,
Ale najpierw proszę o taniec w darze.

Scena 9: Krakowiak w wykonaniu uczenninc klasy 2a i 2b

Choreografia i przygotowanie uczniów: Hanna Matras-Sand

Scena 10: Lekcja historii szkoły

Duszek:
Pięknie było, cudnie! Prawda? Braw nie słyszę.
Dobrze, kochani, teraz proszę już o ciszę.
W 1988 roku polscy emigranci szkołę założyli
Z troską o Polaków, aby kulturę i język polski na obczyźnie krzewili.
Wynajęto wiec na szkołę pomieszczenia,
I tak spełniono wielu Polaków marzenia.
I to tę datę dzisiaj świętujemy,
Bo od niej początki naszej szkoły datujemy.

Uczeń:
O Polsce dużo dzięki szkole wiemy
I swą wiedzą popisać się możemy.
Tłumaczymy bratu, dlaczego morze jest słone,
Koleżance, w którą rzeki płyną stronę.

Wiemy też, kiedy bitwa pod Grunwaldem była
I jak nasz armia Krzyżaków rozgromiła.
Napiszemy do babci pozdrowienia z wakacji.
Widać, że są pożytki z naszej polskiej edukacji.

Duszek:
Widzicie, ile szkole zawdzięczacie?
Myślę, że prezenty dla niej dzisiaj macie?

Uczeń:
Oczywiście. W tym wyjątkowy podarunek.
Dzieci przygotowały wór niespodzianek.

Uczennica:
Oto misiek uśmiechnięty,
Aby szkoła nasza miła
Dzielnie wybryki uczniów znosiła.

Uczeń:
Mam dla niej dwa bandaże,
By rany pożarowe owinąć jej szczelnie,
Za to, że przed zamknięciem obroniła się dzielnie.

Uczeń:
Choć na przerwach koty czasami drzemy,
Dla szkoły i zebranych tutaj gości zdjęcia w prezencie pokażemy.

Scena 11: Prezentacja “Z życia szkoły” do muzyki Edwarda Griega Suity “Peer Gynt” op. 46, część I “Poranek”

Scena 12: Absolwenci

Uczeń:
Mam dla szkoły zwykłą szczotkę.
Życzę jej, by Polaków ród zawsze o nią dbał
I jak nasza Pani Dyrektor, cierpliwość dla niej miał.

Konferansjerzy:
Teraz wystąpią nasi absolwenci,
Którzy do nauk czasem nie mieli chęci.

Absolwent 1:
Szkoła jest dla nas powodem do dumy,
Mamy dla niej serve, nie tylko rozumy.
Choć o szkole każdy myśli co innego,
To wszyscy wnet dojdą do wniosku jednego:
Że choć w szkole czasem źle bywa może,
To bez niej stor razy i nudniej i gorzej.

Absolwent 2:
Bo sobotnia szkoła to miejsce taki najdziwniejsze,
Które z lat upływem staje się piękniejsze.
I najcudowniejszą mają ją w pamięci,
Nie ci, którzy tu chodzą – ale absolwenci.